II. Abdülhamit, 31 Ağustos 1876'dan 27 Nisan 1909'a kadar Osmanlı İmparatorluğu'nun padişahlığını yapmıştır. Dönemi, imparatorluğun modernleşme çabalarının hız kazandığı, ancak aynı zamanda siyasi çalkantıların ve toprak kayıplarının da yaşandığı bir dönem olmuştur.
Tahta Çıkışı ve İlk Yılları:
Amcası Abdülaziz'in tahttan indirilmesi ve ardından şüpheli ölümü ile V. Murad'ın kısa süren saltanatının ardından tahta geçmiştir. İlk başlarda Meşrutiyet'i ilan ederek Kanun-i Esasi'yi yürürlüğe koymuştur.
İstibdat Dönemi (1878-1908):
1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı'nı bahane ederek Meclis-i Mebusan'ı kapatmış ve anayasayı askıya almıştır. Bu dönem, sansür'ün arttığı, muhaliflerin baskı altında tutulduğu bir dönem olarak bilinir.
Modernleşme Çabaları:
İstibdat dönemine rağmen, eğitim, ulaşım ve iletişim alanlarında önemli modernleşme adımları atılmıştır. Birçok okul açılmış, demiryolları inşa edilmiş ve telgraf hatları döşenmiştir. Ayrıca, Düyun-u Umumiye aracılığıyla dış borçlar yönetilmeye çalışılmıştır.
Dış Politika:
Dış politikada denge gözetmeye çalışmış, büyük güçler arasındaki rekabetten faydalanmaya çalışmıştır. Almanya ile yakın ilişkiler kurmuş, ancak diğer Avrupa devletleriyle de ilişkileri sürdürmüştür.
31 Mart Vakası ve Tahttan İndirilmesi:
1908'de II. Meşrutiyet'in ilanıyla yeniden anayasal düzene geçilmiş, ancak bu durumdan memnun olmayan bazı kesimlerin başlattığı 31 Mart Vakası sonrası tahttan indirilmiştir. Yerine kardeşi V. Mehmet Reşat geçirilmiştir.
Sürgün ve Ölümü:
Tahttan indirildikten sonra Selanik'e sürgüne gönderilmiş, Balkan Savaşları sırasında İstanbul'a getirilmiş ve Beylerbeyi Sarayı'nda göz hapsinde tutulmuştur. 10 Şubat 1918'de vefat etmiştir.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page